Weer zo’n heerlijke Spaanse stad aan de kust! De winterdip 2019 ben ik midden januari tegengegaan door een reisje naar deze stad te boeken. In eerste instantie was het de bedoeling om hier mijn eerste solo tripje van te maken. Toen mijn moeder en zus hiervan hoorden hebben zij binnen 2 dagen ook allebei een ticket geboekt en om het feest compleet te maken hebben we toen ook de mijn schoonzusje nog een ticket voor haar verjaardag cadeau gedaan. Meisjesuitje dus! Ik was al een keer eerder in Alicante geweest maar dat was eigenlijk een soort per ongeluk. Door een staking bij Ryanair in zomer 2008 werd onze terugvlucht vanuit Valencia gecanceled. We zijn toen met de trein voor één nachtje naar Alicante gegaan en vanaf daar de volgende dag teruggevlogen. Het enige dat we toen in Alicante gedaan hebben is op het strand gelegen en heel veel witte wijn en cava gedronken om vervolgens in de fontein te gaan zwemmen. Kan ik je ook zeker aanraden alleen ik denk niet dat de inwoners van Alicante dat een heel goed idee vinden. De culturele en culinaire kanten die ik met het meisjesuitje in Alicante heb ontdekt zijn overigens nog meer de moeite waard dus hier komen ze!
Reizen naar Alicante
Wij hadden een echt weekendjeweg van vrijdagavond tot zondagavond. We vlogen met Ryanair vanaf Eindhoven, om 17:35u heen en om 18:10u waren we weer terug. Het vliegveld van Alicante ligt 12km buiten de stad en omdat wij met z’n vieren waren zijn we met de taxi naar ons appartement gegaan. De rit kostte € 24,- tot voor onze deur. Vanaf het vliegveld kan je ook prima met de bus (lijn C-6) naar het centrum, de laatste stop is de haven in Alicante. De bus rijdt iedere dag van het jaar en vertrekt iedere 20 minuten tussen 5:00 en 24:00u. Een kaartje kost € 3,85 p.p. en kan je kopen in de bus.
Eten in Alicante
Alicante is een vrij kleine stad met het centrum dichtbij het strand. Boven de stad torent de oude Moorse vesting Castillo de Santa Bárbara op de Monte Benacantil uit. Voor ons was dit een mooi navigatie punt want onze appartementen El Pont bevonden zich op het Plaza del Puente, een pleintje recht onder het kasteel. Toen wij aankwamen bij ons appartement om 21:00u hadden we trek en we waren mooi op tijd voor een eerste Spaanse maaltijd. Helaas was het restaurant onder ons appartement dit weekend in januari niet open maar binnen 5 minuten stonden wij op het mooie Placa de l’Ajuntament en na een klein rondje kwamen wij uit bij Restaurante Casa Ibarra voor een heerlijk eerste tapasavondje. Vooral de Habitas salteadas con jamón (tuinbonen met ham) en Almejas a la marinera (in witte wijn, knoflook en peterselie gestoomde venusschelpen) vind ik altijd heerlijke gerechten en gelukkig ook hier. Na deze goede eerste maaltijd waren was de helft van het gezelschap wel toe aan nachtrust. Om vanuit het centrum bij onze appartementen te komen moesten we wel het eerste deel van de Monte Benacantil beklimmen met zo’n 60 traptreden, goed voor de spijsvertering maar dat kon niet iedereen waarderen. Ook kwamen we op de terugweg langs een aantal avondwinkeltjes waar we nog wat flessen water en een fles wijn konden kopen. Mijn schoonzusje en ik hebben nog een welverdiend wijntje gedronken op ons balkonnetje met prachtig uitzicht op het verlichte kasteel. Wel met onze dekbedden omgeslagen want midden januari dalen de temperaturen toch hard als de zon weg is.
Spaans ontbijt en zonneschijn op de Monte Benacantil
Het hoofddoel van ons weekendje weg was ons vitamine D tekort aanvullen en daarom werden wij heel blij van de strakblauwe lucht de volgende ochtend. Op naar een terras voor een café con leche en tostada con jamon! Die vonden we aan de boulevard bij Explanada Uno Cerveceria, prima cafeetje of eigenlijk vooral terras voor dit doel. Nu konden we op pad en om zoveel mogelijk zonneschijn mee te pikken zijn we begonnen met een wandeling langs de zee, door de haven en vervolgens over de boulevard richting het Platja del Postiguet. Hier ligt het in de zomer bomvol maar in januari heb je het hele strand voor jezelf, jammer dat het dan alleen geen zwemtemperaturen zijn 😉 maar natuurlijk wel even de met de voeten in de middellandse zee, heerlijk! Toen wij vanaf het strand weer de stad in wilden lopen waren we precies ter hoogte van de ingang naar de lift in de Monte Benacantil naar het kasteel, oftewel bij de ascensor al Castillo de Santa Bárbara. Dat klonk wel erg aantrekkelijk om zo het kasteel op de berg te gaan bekijken en tot onze verbazing was het ook nog gratis om aan het eind van de tunnel in de lift te stappen. Vervolgens sta je midden in het kasteel met de mooie tuinen, oude verdedigingsbouwwerken en vooral ook een prachtig uitzicht. Je kan ook een tour met gids doen of zelfs a breakfast with a view boeken. Wij hebben na een rondje kasteel nog even genoten van een vermuth en racion de tortilla de patatas in het cafetaria met terras in de winterzon en mooi uitzicht maar voor een goede lunch hadden we toch het idee dat we beter weer naar beneden konden lopen. Dit kan je aan de stad kant doen via het Parque de la Ereta waar ook Restaurante La Ereta in ligt. Dit restaurant was helaas gesloten toen wij er waren maar het staat zeker op mijn lijstje voor wanneer ik nog eens in Alicante ben met iemand die net zo van lekker eten en goede wijnen kan genieten als ik!
Barrio Santa Cruz en paella in de haven van Alicante
Wanneer je door het park naar beneden loopt kom je uit in de Barrio Santa Cruz, ook wel de oude stad genoemd. De wijk is tegen de berg aan gebouwd en heeft daardoor veel kleine steegjes met trappetjes. Het ziet er erg gezellig en kleurrijk uit met overal bloemen en planten voor de deuren en op de balkonnetjes. Wij waren inmiddels wel toe aan een lunch en wilden graag paella met vis eten. Waar kan je dat beter doen dan in de (jacht)haven? Vanuit de wijk Santa Crus kom je daar vrij snel wanneer je eerst naar de kathedraal van Sint Nicolaas loopt en vanaf daar langs het stadhuis richting zee loopt. Je komt dan uit bij het standbeeld van Icarus die met zijn vleugel als surfplank uit de zee komt, ik vind het wel goed bedacht. Vanaf hier kan je mooi beginnen aan de tocht langs de restaurants in de jachthaven om de menu del dia’s te bekijken. Wij kozen voor het menu del dia met de arroz de bogavante bij Restaurant Me Apetece. Behalve een heerlijke kreeftenpaella kregen we hier ook een uitgebreide tapas tafel met calamares, jamon Serrano, fritto misto (allerlei gepaneerde visjes uit de frituur) en salade. En natuurlijk een toetje: flan en een cortado (espresse met alleen wat melkschuim).
Shoppen in Alicante
Na deze uitgebreide lunch was een wandelingetje niet verkeerd en we hadden het westelijke (nieuwere) deel van de stad nog niet verkend. Via Calle Major kom je bij het Plaza Portal de Eche, een klein plantsoentje met in het midden een mooi prieeltje waar één van de vele SOHO barretjes in Alicante in zit. Ik kan me voorstellen dat dit in de zomer een heerlijk plekje voor een refresco of later in de middag een gin-tonic is. Vanaf hier loop je de Calle San Francisco in, eind jaren negentig was dit de straat die je absoluut moest vermijden als toerist in Alicante. In 2013 vond de toenmalige burgemeester eindelijk een oplossing om de straat terug te krijgen van de prostituees en criminelen, ze schilderden de straat groen en geel en plaatsten overal paddenstoelen. Sindsdien lopen alle toeristen (vooral ook met kinderen) graag door deze straat en staat deze nu ook bekend als de Calle de las Setas. Aan de andere kant van de straat kom je uit op het Plaza Calvo Sotelo en bevind je je direct midden in de shoppingstreets van Alicante. Ik heb hier een mooie slag kunnen slaan bij Bimba y Lola voor mijn heerlijk warme winterjas voor de rest van de Hollandse zomer na mijn Spaanse vitamine D shot. Zelfs deze aankoop kon echter de afterdinnerdip niet helemaal wegnemen dus tijd voor een kleine pauze in onze appartementjes.
Tapastour op de Calle de las Setas
Na een dutje en een potje kaarten was het tijd voor het laatste avondje in Alicante. Op de Calle de las Setas hadden wij veel leuke barretjes gezien en daarom besloten we een tapasbarrentourtje te maken als avondeten. Dat beviel goed! We begonnen met een caña (biertje van de tap) en een tapasbordje gestoofde secreto d’Iberico (een goed gemarmerd stukje vlees tussen het schouderblad en de lende van het Iberico varken). Een goed begin is het halve werk. Na nog een paar barretjes zijn we geëindigd bij Enredo Bar met een flesje manzanilla sherry en Berenjenas fritas con miel de caña y salmorejo, dit zijn gefrituurde aubergines in een korstje met honing en salmorejo. Salmorejo is de Andalusische variant van gazpacho, het grootste verschil is dat het bereid wordt met room. Deze waren zo lekker en toch ook wel een toetje met de zoete honing dat we twee porties op hebben.
Alicante Nightlife
Tijd om het nachtleven van Alicante te verkennen en misschien ook al dansend een paar calorieën extra te verbranden. Aan de jachthaven zit ook een vestiging van de SOHO barretjes, SOHO Mar. Via de mooie boulevard met palmbomen ben je hier zo en de cocktails zijn er goed te doen. Ze sluiten in de winter wel om 1:00u maar wij waren nog net op tijd voor de laatste ronde. En dan dus maar op zoek naar die club voor een dansje. Wij hadden ons niet heel goed voorbereid en zijn in de jachthaven bij Café Suquia Puerto terecht gekomen, een goede foute tent in deze tijd van het jaar. Daarna zijn we nog even gaan dansen bij een verjaardagsfeestje in een ander bar achter het Casino in de haven, forever 27! Als je meerdere dagen in Alicante bent is het best leuk om de barretjes en clubs in de haven even te bekijken, als je goed wil stappen in een weekendje is het midden januari vast niet de beste spot in Alicante.
Churros in Alicante
Op de laatste dag in Alicante hadden we uiteraard nog een ontbijtdoel: churros! Ook die vonden we op de mooie boulevard bij Chocolatería Valor. En een tweede doel was een kaartje aansteken bij de heilige maagd in de kathedraal. De Concatedral de San Nicolás is van buiten een soort vierkant blok maar binnen is er een mooie koepel in het midden van de kerk en natuurlijk het nodige pracht- en praalwerk. Met kinderen is het ook altijd leuk omdat dit dus de kathedraal van Sinterklaas is. Zo zijn wij ooit naar Bari geweest, waar Sinterklaas begraven zou liggen, om ‘bij Sinterklaas op bezoek’ te gaan, de priester die daar een aai over de bol gaf bij mijn dochter staat bij ons nog steeds bekend als de echte Sinterklaas.
Menu del dia
Als je om 15:30u terugvliegt betekent dat dus dat je nog een halve lunch kan nuttigen voordat je een taxi of de bus naar het vliegveld moet nemen. Wij deden dat met nog wat croquetas, zeevruchten en patatas bravas bij Palmitas op de boulevard. Het leuke is dat je hier croquetas met ham, bacalau of paddenstoelen per stuk kan bestellen. Ze hebben ook een menu del dia voor € 10,90. Verwacht geen culinair hoogstandje maar voor een Spaanse maaltijd op een toeristische plek viel het niet tegen.
Ik vond Alicante een erg leuke stad voor een weekendje weg van 48 uur en denk dat er nog genoeg te zien en ontdekken is voor een volgende keer! Tips zijn natuurlijk altijd welkom 🙂
